Am scris timp de vreo 10 minute despre Ladybird, Ladybird (1994) al lui Ken Loach si a picat Cinemagia. Mi-e lene sa reiau, asa ca dau rezumat: film social, angajat, comunitar. Ray Winstone anticipind rolul din Nil By Mouth, dar intr-un rol secundar, nerafinat, inca in stare gema. Ceva violenta domestica, ceva consum de alcool, de iarba dracului si limbaj profanator, dar intr-o versiune cam prea umanista, adventista, pocaita, pentru gustul meu. Parca as fi vrut ceva mai mult cinism si duritate. Dar, in ansamblu, mi-a placut filmul, chiar daca a trebuit sa-l vad la Union.
|